dinsdag 12 augustus 2014

Gay pride

Vorige week zaterdag was de Amsterdamse binnenstad weer even het toneel voor de grootse familiedag van Nederland. Nichten from all over the world kwamen naar Mokum om vanaf een trekschuit te laten zien hoe erg ze wel niet op mensen van hetzelfde geslacht vallen.

Voor mensen die nog nooit bij dit evenement geweest zijn: beeld je een concert van de toppers in, vermenigvuldig dat met 25, et voilà: de nachtmerrie van menig mens is geboren. ‘Huh, Nick, ben jij op de gay pride geweest? Huh, maar jij bent toch instant verliefd op Chantal Janzen?’. Zeker, ik ben hetero, 120%, het was ook meer een samenloop van omstandigheden dat we daar verzeild raakten.

We gingen namelijk die dag éigenlijk naar het Amsterdam Tournament, ons aller Ajax zou die zaterdag spelen tegen Arsenal. Boca Juniors en, ik meen Atletico Madrid, complementeerden de rest van de teams. Dus: Toernooi in Amsterdam, wij zagen dit weer als een prachtig excuus om ons voor aanvang van de wedstrijden kansloos onder te dompelen in een van de talrijke musea die onze hoofdstad rijk is (lees: Old Sailor). Naarmate de datum in zicht kwam, kwam het bericht dat die bewuste zaterdag wel eens ‘Canal Pride’ kon zijn ons steeds vaker ten gehore.

Maar goed, we lieten ons niet kennen, we gaan gewoon. Zo stapten wij die ochtend op station Zwolle al vroeg in de trein met een gezelschap ‘P-team Ajacieden & éen Feijenoorder’, aangevuld met een speler van de huidige selectie van Sportclub wiens naam ik vorige week ook al liet vallen. Nou was het voor deze knaap op zich al een bijzondere dag, want we waren nog maar net geland in de kroeg toen hij de volgende - inmiddels historische - woorden sprak: ‘Dit is de duurste middag uit mijn leven’. Há, op dat moment wisten wij ook nog niet dat we die nacht de aansluiting op de trein naar Zwolle gingen missen, en wij dus genoodzaakt waren om een taxi vanaf Amersfoort naar Genemuiden te nemen.

Maar goed, gay pride. De stad was gevuld met 120K aan Gordon, Gerard Joling en andere hysterische types. En dat waren er voor onze tere boeren hetero zieltjes ineens wel heul erg veel, dus dat was voor ons toch wel even slikken. Figuurlijk dan. We hebben ons wel kostelijk vermaakt hoor, we belanden uit eindelijk in een tent vol transseksuelen aangevuld met dronken Engelse voetbalsupporters. En dat is, lieve mensen, een combinatie die ze zelfs niet als verhaallijn kunnen bedenken bij Goede Tijden/Slechte Tijden.

Misschien ben ik er wel gewoon te nuchter voor hoor, maar stiekem is het een grandioze poppenkast die het algemene beeld wat er buiten de randstad over homo’s heerst bepaald geen goed doet. Net zoals bijvoorbeeld de Zwarte Cross óók meer is dan het imago wat er aan vast kleeft met bier gooien, kruipen door de modder en slapen in een berg stro.

Vooroordelen mensen, je zit er voor altijd aan vast. En het maakt mij niet uit hoor, of je nou gelooft in God, of dat je Moslim bent, homoseksueel, supporter van PSV, of het liefst wilt trouwen met de waterkoker van de buren, zolang je liefde geeft aan jezelf en de rest van de wereld, is het allemaal prima.

U zult zich wel afvragen of er tijdens ons tripje nog mensen ‘uit de kast zijn gekomen’. Nee.
Op een klein knipoogje tegen een transseksueel en een subtiele flirt op station Amersfoort na, kroop iedereen die nacht weer trouw naast moeder de vrouw.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten