zondag 5 oktober 2014

Ludo Sanders for President

Jippie, RTL4 bestaat momenteel 25 jaar. En omdat te vieren liet de familie De Mol onlangs een taart bezorgen, hetgeen wij afgelopen week konden aanschouwen bij ‘Opsporing verzocht’.

25 jaar RTL, en nog steeds zit daar bij mij een klein traumatisch feit wat mijn -verder onbezorgde- jeugd volmaakt had kunnen maken. Nou ja, eigenlijk 2 dingen.

1: Ik was nimmer ‘Brief van de week’ in het weekblad van Donald Duck. Maar, ik heb de moed nog niet opgegeven hoor. Dat komt ooit nog. Beloof ik.

2: Ik heb nooit mee kunnen doen aan de ‘Mega blubber power race’ van Telekids.

En dat steekt, lieve mensen. Want Telekids was toch een groot deel van mijn jeugd een vriendje op de zaterdagochtenden. Ik kon het altijd een beetje om de voetbal heen brijen, mijn geluk was (en is) dat ik niet echt een vreselijk bedeelde voetballer was (en nog niet ben), ik was daarom altijd vrij vlot weer thuis op de zaterdag. Precies op tijd voor onderdelen als ‘Harry de hengst’, ‘pittige tijden’ of de ‘vraag maar raak gast’.

Eigenlijk was het elke zaterdag weer een klein feestje. Toen Nick nog een Nickje was, moest hij wachten tot het ‘traphekje’ verwijderd werd alvorens hij naar beneden mocht. En dat was een kwelling, want über hypere Nickje stond al ver van tevoren te wachten tot Papa, dan wel, Mama Hoekman hun kleine monsters (mijn zusje en ik, wij waren toen al een wolfpack) een vrije doortocht richting het televisietoestel gunde.

Sowieso is RTL4 voor de meeste mensen een ‘trip down memory lane’. Want och, wat is er op die zender een vracht pulp tentoongesteld. Gelukkig hadden ze dat naar verloop van tijd zelf ook door bij RTL, daarom hebben ze RTL5 in het leven geroepen. A.k.a ‘Het afvoerputje van RTL’. Types als Roy Donders, Britt Dekker en Barbie mogen hier voor de kansarme tv kijkers onder ons programma’s maken die het niveau van hun doelgroep nauwelijks ontstijgen.

U denkt, ‘Nick, ga je nu GTST, hét paradepaardje van RTL niet noemen?’. Natuurlijk wel.
Want ik ga jullie iets bekennen, ik was vroeger fan. Jazeker. Deze ruige, vleesgeworden Rock & Roll dude was vroeger instant fan van GTST. Bij het horen van namen als Helen Helmink en Daniël Daniël maakt mijn hart nog steeds een klein sprongetje. Later, toen ik verstandig werd en ‘Goudkust’ ontdekte, is mijn fan wezen afgenomen. Ik kijk soms nog wel hoor, maar ik ben geen praktiserend GTST volger meer.

Tegenwoordig is het ook veel makkelijker om een week of 5 over te slaan. Het enige wat je mist is dat Laura ineens de zus van Bing blijkt te zijn, dat Bing ineens de zoon van Laura is en dat Bing ineens Laura zelf blijkt te zijn. Oh, en je mist geheid een huwelijk/scheiding van Ludo en Janine.

Ludo Sanders, zijn naam is gevallen. In tijden dat onze polder politici even geloofwaardig overkomen als menig belspel programma en de uitstraling hebben van een beschimmeld vaatdoekje, is er natuurlijk maar één man die dit land nog kan redden: Ludo Sanders. De man die je nog het beste kunt omschrijven als het Hollandse equivalent van Vladimir Poetin. Met Ludo aan het roer zal dit land er binnen no-time weer bovenop zijn. Barack Obama die het in zijn pantalon doet wanneer hij weer een afspraak in zijn agenda ziet staan met ‘President Sanders’. Ludo Sanders, de enige man ter wereld waar zelfs de IS zijn vingers niet aan durft te branden. Kom bij Ludo niet aan met bladiebla praatjes, Mark Rutte, want hij zorgt dat je verdwijnt. Ergens ver weg. Waar zelfs de zon niet durft te schijnen.

Ludo Sanders. De enige hoop van Nederland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten