Er was een tijd dat ik maniakaal reageerde op mensen die op zondagmiddag de uitslag van Ajax verklapten. Mijn zusje heb ik ooit 3 uur in de meterkast opgesloten toen zij mij vertelde dat Ajax met 1-0 had verloren bij Sparta. Overigens vind ik dit nog steeds een rechtvaardige straf. Ajax mag überhaupt niet verliezen, en al helemaal niet van Sparta. Oké, we zouden in theorie kunnen stellen dat mijn lieve zusje niet zo heel erg veel aan het verlies van de Amsterdamse grootmacht heeft bijgedragen, maar dat zag ik op dat moment toch heel anders.
Het waren andere tijden. Tijden dat je nog écht met een bord op schoot naar Studio Sport keek. In huize Hoekman deden we dit over het algemeen onder het genot een portie afhaalchinees. Meestal ging met mijn vader mee afhalen, dat waren echte ‘vader en zoon momenten’. Moeders en dochters gaan samen naar de kapper, vaders en zonen gaan naar de afhaalchinees, zoiets.
Hoe anders is het dezer dagen? Door de komst van FOX is elke wedstrijd in de eredivisie live te volgen op TV. Als je betaalt, uiteraard. Nu kon dat vroeger gedeeltelijk ook al wel, maar kon je het als verstokt Studio Sport kijker nog prima tot 19:00 uitzingen zonder dat je ook maar een uitslag gehoord had. Je moest alleen de radio even uitzetten tijdens het nieuws, maar dat was na verloop van tijd een automatische handeling.
Maar toen, lieve mensen, toen kwam daar ineens de intrede van ‘Social Media’, en dan met name de zogenaamde ‘whatsappgroepen’. Sinds die tijd is het gedaan met mijn ‘zondagmiddag uitslagen fobie’, je ontkomt er simpelweg niet meer aan. Ja, je kunt jezelf opsluiten in een meterkast, dat is een optie. Maar zoiets schijnt nog best traumatische sporen achter te laten. Zegt men.
Tegenwoordig zit ik in 14 van deze groepen. Waarvan er 13 praktiserend, want ik zie net dat ik het enige overgebleven lid ben van ‘Vrijgezellenfeest Berry’. Wat op zich niet heel raar is, vriend Berry is ondertussen alweer een jaar getrouwd.
Sowieso is het een geweldig fenomeen, die whatsappgroepen. In de app ‘Huize Hoekman’ vermeldt moeders keurig wat er die dag in het ouderlijk huis op het menu staat, indien het ons aanstaat wat de pot schaft, kunnen wij via deze weg direct een tafeltje reserveren. Of, ze begint met: ‘Nick, we eten sperziebonen’. Dan weet ik genoeg. De eerste sperzieboon die ik in mijn mond stop moet nog gepoot worden.
Door de whatsappgroep van mijn geliefde 6e elftal van de lokale voetbalclub blijft iedereen op de hoogte van de gebeurtenissen rondom -vooral- Ajax. ‘Hoppa, bam, yes, jiehoe’ staat over het algemeen voor een goal aan Ajax zijde. Terwijl: ‘kut, shit, wat een prutsers, elke week hetzelfde liedje, wisselen die Denswil/Van Rhijn/Boilesen/Sightorsson’ meestal betekend dat Ajax een treffer moest incasseren.
En zo ben ik intussen ook veroordeeld om alle wedstrijden van Ajax live te kijken. Op TV. Via een illegale vage Russische stream, dat dan weer wel. Maar hé, het is gratis. En dat ik dan Bulgaars of Saoedie Arabisch commentaar te horen krijg, dat neem ik dan voor lief.
Het moet immers wel leuk blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten