In tegenstelling tot 438 miljard andere mensen ben ik niet naar de bioscoop gehold om ‘vijftig tinten grijs’ te aanschouwen, sterker nog, ik heb het boek überhaupt nog niet gelezen. Het feit dat ik geen zin heb om in een zaal vol kirrende huisvrouwen van middelbare leeftijd te zitten is ook een reden waarom ik voorlopig nog geen aanstalten maak om de film te gaan zien. Volgens de mensen die er verstand van hebben valt het verhaal nogal tegen. Nu geloof ik dit meteen, want boekverfilmingen vallen over het algemeen wel vaker tegen. Het mooie van een boek is dat je in je hoofd eigen beelden bij de gebeurtenissen kunt projecteren, wanneer je vervolgens naar de bioscoop gaat komen de beelden die je ziet negen van de tien keer niet overeen met je eigen fantasie. Deze ellende had ik zelf met ‘Komt een vrouw bij de dokter’, het boek was geweldig, de film een -te- korte samenvatting. Overigens kan ik elke man alsnog het lezen van ‘komt een vrouw bij de dokter’ aanraden. Een boek dat voor 70% gaat over voetbal, vrouwen, seks, stappen en nog meer vrouwen is een must read voor ons mannen.
Oh ja, en de andere 30% gaat over zijn terminaal zieke vrouw, hetgeen nogal een diepere lading aan het verhaal geeft.
Goed, we dwalen af: ‘vijftig tenten grijs’ dus. Persoonlijk ben ik niet zo van het SM gebeuren, ik kwam hier ook -bij toeval- al in een vrij vroeg stadium van mijn leven achter. Zo rond mijn zestiende levensjaar kwam ik na een avondje *Kisteman tot de conclusie dat tijdens het krijgen van billenkoek mijn brein dit niet als heel erg opwindend ervaart. Mijn ogen trouwens ook niet.
Aan de andere kant ben ik ook totaal niet sadistisch ingesteld. Alhoewel, toen Nick nog een Nickje was speelde ik op de computer het spelletje ‘Rollercoaster tycoon’. Een game waarin je je eigen pretpark kunt opbouwen en beheren, en je dus ook verantwoordelijk bent voor de achtbanen. En daar komt mijn sadomasochistische alter ego om de hoek kijken. Je kon bij dit spel achtbanen ook voor een gedeelte bouwen en ze tóch voor publiek openstellen. Picture this: achtbaankarretjes die vol met fictieve mensen zitten en na een driedubbele looping zó, hup, het luchtruim in zeilen omdat je de baan nog niet afgebouwd had. Ja, prachtig vond Nickje dat.
Oké, misschien ben ik achteraf toch nog meer ‘vijftig tinten grijs’ dan ik zelf dacht. Wanneer u dus iemand met een ‘mond bal gag’ -Google dit maar- in een achtbaan ziet zitten, dan kunt u er gemakshalve van uit gaan dat ik dit ben.
In verband met privacy zou ik het op prijs stellen dat u mij dan niet bij naam noemt, een simpel knik gebaar van herkenning is voldoende. Alvast bedankt.
*Kisteman is een discotheek in het centrum van Staphorst. Ja, ik snap uw verwondering: discotheek en Staphorst is een combinatie die je niet zo 1,2,3 zou verwachten. Tentje waarin je je ene hand in een broekzak steken en de andere gevuld met bier aan de zijkant van de dansvloer staan nog tot de modeverschijnselen horen. Evenals witte sportsokken in Nike Air Max schoenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten