Doordat we de afgelopen jaren redelijk bovenmaats gepresteerd hebben op het songfestival, is het evenement gecultiveerd tot een nationale trots. Waar vroeger louter de roze gekleurde medemens een brok in zijn of haar keel kreeg van het Europese muziekspektakel, daar is het tegenwoordig heel hip om bij de koffiemachine op je werk schaamteloos toe te geven dat je fan bent van de Nederlandse inbreng. Stiekem vind ik de verandering van het Hollandse deelnemersveld wel jammer, ik moest altijd wel gniffelen om types als Sieneke (met draaiorgel) of Joan Franka (Met tooi, zonder wigwam). Persoonlijk zijn de huidige Nederlandse nummers niet helemaal mijn ding, het moet vooral door iedereen leuk gevonden worden en draaibaar zijn op zowel Skyradio als Q-music. Met andere woorden: het is nogal saai, middle of the road liedjes, zoetsappige ballades die vooral niet boven het maaiveld mogen uitsteken. Niet dat daar nou meteen iets mis mee is, maar ik krijg niet de neiging om deze platen na achttien bier in de lokale discotheek aan te vragen om mij vervolgens al crowdsurfend door de zaal te laten dirigeren. Al zouden we ook kunnen stellen dat dat vooral een mankement van mij is. Hetgeen ik ook schromelijk toe zal geven.
De reden dat we sinds 1975 niet meer gewonnen hebben is daarom ook dat we óf leuke luister liedjes sturen, of we trekken iets van de plank wat daarna prima mee kan op tournee tijdens de freakshow van de kermis. Samen met de man met drie ogen, een vrouw die haar hoofd 360 graden kan draaien en een kudde op klompen tapdansende dwergen die ondertussen de vijfde symfonie van Beethoven op hun neusfluit spelen.
Daarom stel ik voor om volgend jaar de heren van Kensington af te vaardigen voor het Eurovisiesongfestival. Deze knapen zijn een tikkie rebels, hip, onwijs getalenteerd en niet het dertien in een dozijn rustige zwijmel liedje van de afgelopen jaren. Oh, en na achttien bier is Kensington tijdens een festival prima materie om op te crowdsurfen.
Dus, stuur in 2016 Kensington, trek ze voor de vorm eventueel nog een afzichtelijke jurk aan en neem die felbegeerde beker mee terug naar Nederland.
Sturen we het jaar daarop gewoon Rapper Sjors*, ik kan niet wachten.
* Rapper Sjors. Is het heus? Kent u Rapper Sjors niet? Ah, u heeft een winterslaap van vier jaar gehouden onder een hunebed in Drenthe, vandaar. Rapper Sjors is een -joh- Rapper uit het Limburgse Brunssum. U zou hem kunnen zien als de pindakaas etende hiphop variant van Colin Kazim-Richards, voetballer van Feyenoord die zichzelf ziet als heel stoer, maar eigenlijk het tegenovergestelde is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten