Bennie Jolink is dood, leve Bennie Jolink

Bennie Jolink is dood, leve de nieuwe Bennie Jolink.

Nou ja, hij is niet echt dood. Al schijnt dat na een optreden tegenwoordig niet heel veel meer te schelen. Nee, de muziek van Normaal gaat ophouden te bestaan, er zal niks nieuws meer bij komen en ook zullen ze niet meer touren langs druistige feesttenten vol neerkletterend bier en rondvliegend stro. Vandaag zullen de Achterhoekers in het Arnhemse Gelredome voor het laatst de tent afbreken.

En wie is daar bij? Juist > Nickje. Ik hoor u denken, “Nick, jij naar Normaal?”. Wel zeker, geliefde mensen. Boeren rock is mijn guilty pleasure. Ik hou er van, helemaal in tijden dat de ingewikkelde teksten van depressieve singer-songwriters als paddenstoelen uit de grond schieten. Dan zijn liedjes over ‘deernties in de kont kniepen’ en ‘zoepen int café’ een fijne tegenpool. Ik moet eerlijk zijn, Normaal is niet mijn favoriet. Ik vind een tiental liedjes wel aardig, maar er hangen geen posters van Bennie Jolink boven mijn bed. Met Mooi Wark heb ik nóg minder. Nee, de echte helden van het fenomeen ‘dialectrock’ komen voor mij uit de stal van Tante Rikie Records > Jovink & the Voederbietels. De mannen van Jovink zijn mijn jeugdidolen. En nee, het is niet heel goed. In de begindagen was het ronduit slecht. Maar deze gasten zetten een sfeertje neer waarin je meteen wordt opgezogen. Sowieso een dikke tip voor iedereen die naar de Zwarte Cross gaat: pak een optreden mee van Jovink. Het liefst in de tent op de camping, of in Café Harder waar ze voor slechts een man of zestig spelen. Na zo’n optreden ben je verkocht.

Goed, terug naar Normaal. Waarom ik dan toch heen ga? Ik heb ze nog nooit gezien. En aangezien een doorsnee leven niet is geslaagd zonder een concert van Normaal bezocht te hebben, is vandaag de laatste optie. Vriend B en ik waren nog huiverig of Bennie het wel zou halen. Ooit hadden we besloten dat we naar een concert van André Hazes moesten, voordat we de woorden goed en wel hadden uitgesproken stond André Hazes ineens in de ArenA. Of nou ja, stond. Hij lag eigenlijk. Op de middenstip. Sindsdien zijn we een beetje bang dat we met onze muzikale concertdrang onbewust artiesten de dood in jagen. Ik schrok mij daarom ook de touwtyfus toen ik het bericht meekreeg dat Bennie was opgenomen in het ziekenhuis. In een split second voelde ik mij de Magere Hein van de Vaderlandse muziekindustrie en was al plannen aan het smeden om de concertreeks van Marco Borsato aan te doen. Gelukkig, het bleek goed te gaan. Bennie staat vandaag gewoon op het podium.

En daarna? Wat gaat er ná vandaag gebeuren met het genre dialectrock? Jovink speelt nog sporadisch, Normaal helemaal niet meer. Is er nog hoop? JA! Bökkers. Bökkers is de hoop van het Nedersaksische rockgeluid. Bökkers is de nieuwe koning.

De koning is dood, leve de koning.