Tragiek is het wat sport zo mooi maakt. Niet de succesnummers, die vergeten we toch vaak. Winnaars zijn leuk, losers hebben een verhaal. Clarence Seedorf, heeft alles gewonnen wat er op clubniveau te winnen viel, maar we denken bij hem vooral aan de gemiste pingels. Sven Kramer, toch een buitengewoon kundig schaatser, zal worden herinnerd aan die ene foute wissel. Over foute wissels: Arjen Robben, die in een bloedvorm door Dick Advocaat tijdens het EK van 2004 naar de kant werd gehaald. Hilbert van der Duim, die tijdens het schaatsen een rondje te vroeg dacht dat hij al gewonnen had.
En zo zijn er nog legio voorbeelden te noemen. Want dat blijft ons bij, het falen. Op deze manier kun je je identificeren met personen waarvan je dacht dat ze onbereikbaar waren. Niet alleen de gewone mens maakt fouten, ook de topsporters die we in dit land rijk zijn. Ooit heb ik in E7 van Sportclub Genemuiden bij de stand van 4-4 een pingel mogen nemen, bij winst waren we zo goed als kampioen. Ik miste. Uit de tegenaanval scoorde de tegenpartij de 4-5. Weg kampioenschap. Mijn vader hield een week lang mijn zakgeld in en de eerste vijf weken na het trainen waren de banden van mijn fiets lek gestoken. Pas toen ik de gemiste penalty van Seedorf tegen Frankrijk op het EK van 1996 zag, kon ik het een plekje geven. Niet alleen de gewone mensen maken fouten, ook de sporters van wie je verwacht dat ze geen fouten maken. Fouten laten zogenoemde helden weer lijken op de doodgewone figuren die we allemaal zijn, alleen hebben wij het geluk dat onze fouten niet op de voorpagina van de krant komen. Nou ja, of je moet iets doen met kettingzagen en lichaamsdelen die niet van jezelf zijn. Maar dan nog staat er alleen ‘Nick H uit G’. Althans, dat stond er de afgelopen keer nog wel.
Over 50 jaar zijn we vergeten wie de gouden plak tijdens de wegwedstrijd wielrennen voor vrouwen heeft gewonnen, we weten alleen nog dat Annemiek van Vleuten met een rotklap tegen het asfalt klapte. Het maakt ook niet uit wie de nieuwe olympische koning van de ringen gaat worden, over 50 jaar herinneren we ons Yuri van Gelder alleen nog aan zijn voorliefde voor cocaïne en het wegsturen van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Want zo werkt het in de sportwereld. Als je wint, ben je voor even een held. Als je een fout maakt, draag je dat de rest van je leven mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten