Gerrit 'De Duis' Eenkhoorn

De iconen van een club of vereniging zijn niet vaak de spelers of de trainer, meestal zijn het de personen die zich met hart en ziel inzetten, maar genoegen nemen met een plekje in de luwte. Oké, in het amateurvoetbal heb je - zoals bij Sc Genemuiden - een zwik honkvaste spelers, maar in het betaalde voetbal zie je dit bijna nooit meer. Het is daarom ook geen wonder dat bij de topclubs de helden van de supporters aan de zijlijn blijven staan, bij het legioen van Feyenoord was verzorger Gerard Meijer mateloos populair. In Amsterdam waren Sjaak — Sjakie — Wolfs en Bob — Bobby — Haarms de levende legendes. Nu, jaren na hun overlijden, worden hun namen nog steeds in één adem genoemd met Ajax. Samen Johan, achternaam lijkt me verder overbodig.

Gerrit Eenkhoorn, in dit stuk verder aangeduid als ‘De Duis’, is een van de boegbeelden van Sportclub Genemuiden. Maar wat wil je ook, 29 jaar als elftalleider van het eerste team is niet niks. Zelf ben ik 31, dus ik kan me eigenlijk geen 1e elftal voorstellen zonder De Duis. 29 jaar, dat zijn dus heel veel hoogte en dieptepunten. Stomme is eigenlijk dat ik bij De Duis niet denk aan een kampioenschap, bekerfinale, degradatie of bekerpotjes tegen ploegen uit de Eredivisie. Welnee, we houden het bij een wedstrijd tegen Flevo Boys. Wel om de districtsbeker, plaats van handeling was Emmeloord, ergens op een doordeweekse voorjaarsavond in 2005. Beide teams moesten zelf een grensrechter leveren, en u raadt het al: De Duis nam die avond namens Sportclub Genemuiden de vlag ter hand. Over een goede clubgrensrechter zegt men altijd: die kunnen punten voor je pakken, of — wanneer je voor het eerst grensrechtertje mag spelen — ‘bij twijfel altijd vlaggen’. En er was die avond nogal wat twijfel bij De Duis, de aanhangers van Flevo Boys waren het regelmatig niet eens met de ietwat partijdige lijnrechter uit Genemuiden.

Mensen die De Duis kennen zullen weten dat hij brildragend is, die desbetreffende avond waren zijn brillenglazen groen/wit gekleurd. Flevo Boys was de tweede helft wat sterker dan Sportclub Genemuiden, maar De Duis liep als een ware veldheer met grensrechtersvlag langs de lijn en zorgde er enkele keren voren dat de voorwaartsen van Flevo Boys niet bij het vijandelijke doel konden komen.

Sportclub Genemuiden won die wedstrijd uiteindelijk met 0-1, een overwinning die - zo later bleek - de opmars betekende voor een van de grootste successen uit de historie van de club: het winnen van de Amstel Cup voor amateurs. Een prijs, die zonder het vlaggenisten van De Duis op die gedenkwaardige avond in Emmeloord, waarschijnlijk nooit was gepakt.